تقدیم به دوست هنرمندم تاراز علی بازی

نزن نگاه کن منم

در کنار اولین پروازم ایستاده ام

نزن نگاه کن منم

پاییز یادت نیست

دست در گردن احساس

عکس گرفتیم یادگاری

منم نزن

عاشقانه هایی که آورده ام

هنوز آبی اند

آی فرمان آ تش ندهید

منم

نگاه کن هنوز بادبادک کودکیم

در تابستان کودکییم

در آسمان کودکیم

پرواز می کند

آتش نکنید

که دلم کمی دور تر از

انگشت به ماشه رفته شما

آتش گرفته است

وای خدای من

منم نزنید

من در این پاییز

که آرام آرام می رود

ایستاده ام

با دستانی بسته

چشم هایی باز

هر شب

ستاره من

در کنار دب اکبر است

منم نزنید

صدای آتش می آید

و قلبم آرام، آرام می گیرد

کاش می دانستند

من فقط عاشقانه هایم را

جار می زنم

کاش می دانستند

دست هایم ظرافت نوازش را

سال هاست فراموش کرده اند

من غربت نشین پروانه های تو بودم

دلم برای نوازش پروانه هایت

تنگ می شود

 زود زرد شد

برگ سبزی

که در جیب داشتم 

اکنون در جیب کنار قلبم پاییز است

 و قلبم خوب می داند چه پاییزیست

_{امشب به آسمان نگاه می کنم}

دب اکبر مرا هر بار گم می کند

زهره نشانش می دهد

ماه همیشه مرا می شناسد

اما امشب ستاره من

 
پشت ابر های دلم آرام گرفته است

امشب نمی دانم  آسمان فرق می کند

یا دلم باز گرفته است

اما نگاه می کنم

تا در میان انبوهی که مرا می خوانند

دل گم شده ام را باز پیدا کنم