کوچ

کوچ

شعر امروز ایران
کوچ

کوچ

شعر امروز ایران

دلم سنگینی یک برگ را

                   می شناسد

 

و تمام

حضور غربت را.

 

به یاد کدام ستاره ای

ای اندیشۀ پاک

هموارترین پرواز

 

یادم هست

و خورشیدی که در لا به لای

                               موهایت لانه کرده است

و من که دست هایم را

به خیال واهی رسیدن

به آسمان پیوند می زنم.

نظرات 2 + ارسال نظر
من 1386/04/31 ساعت 00:59

خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند و دست منبسط نور روی شانۀ آنهاست ..
.. نه وصل ممکن نیست .. همیشه فاصله ای هست ..
.. و عشق سفر به روشنی اهتزاز خلوت اشیاست ..
یاد یه عالمه از شعرای سهراب می افتم که گوشه و کنار ذهنم باقی موندن و گاهی، قلقلک می دن ذهن و تخیل من رو . دارم فکر می کنم سهراب چقدر درست گفته که گفته : شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند.
همیشه شاعر بمونین.

تاراز 1386/04/31 ساعت 19:55

دست با خیال واهی به چه آسمان ها که نکشیدیم . سنگینی برگ چقدر است؟
دوست عزیز چقدر روان می نویسی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد